विश्वका महानतम वैज्ञानिकहरूमध्ये एक — अल्बर्ट आइन्स्टाइन।
उहाँको जीवन विलासी होइन, विचार र ज्ञानको खोजमा समर्पित थियो।
कसैले सोध्यो —
“तपाईं कालो कार रोज्नुहुन्छ कि निलो?”
आइन्स्टाइन मुस्कुराउँदै भन्नुहुन्थ्यो —
“मैले त आजसम्म सोचेकै थिइन, कुन कार कालो हो र कुन निलो।”त्यो उत्तरले नै बताउँछ —
उहाँको संसार रङ र विलासको होइन, विचार र खोजको संसार थियो।
खानाको स्वाद होस् वा शरीरको ध्यान — आइन्स्टाइनलाई त्यसको होसै हुँदैन थियो।
किनभने उहाँको मन सधैं नयाँ सोच र सिद्धान्तमा रमेको हुन्थ्यो।
बाथरूममा जन्मिएको ब्रह्माण्डको सिद्धान्त
भारतका चिन्तक डॉ. राममनोहर लोहिया एकपटक आइन्स्टाइनलाई भेट्न गए।
तर आइन्स्टाइन बाथरूममा थिए —
कहिले ननुहाइकन निस्किने, कहिले ६ घण्टासम्म त्यहीँ बस्ने!
लोहियाले सोधे, “उहाँ त्यहाँ के गर्नुहुन्छ?”
श्रीमतीले हाँस्दै भनिन् —
“उहाँ त्यही गर्नुहुन्छ जुन उहाँले चौबीसै घण्टा गर्नुहुन्छ — सोच्नुहुन्छ।”
छ घण्टापछि आइन्स्टाइन बाहिर आए र मुस्कुराउँदै भने —
“म साबुनका फिजसँग खेल्दै थिएँ, अनि सोचें —
यो ब्रह्माण्ड पनि त यस्तै फैलिँदै गएको हुन सक्छ!”
त्यसै विचारबाट सुरु भयो —
Expanding Universe Theory,
अर्थात् “फैलिँदै गएको ब्रह्माण्ड” को सिद्धान्त,
जसलाई पछि खगोलशास्त्रले प्रमाणित पनि गर्यो।
विचारमा बाँच्ने मान्छे
आइन्स्टाइनजस्ता मानिसहरू इच्छा होइन, विचारमा बाँच्छन्।
उनीहरूको तृष्णा धन वा विलासका लागि होइन — ज्ञानका लागि हुन्छ।
जसरी ऋषिहरूले हजारौं वर्षअघि ध्यानमार्फत “ब्रह्म फैलिँदै जान्छ” भनेका थिए,
त्यसै कुरालाई आइन्स्टाइनले विज्ञान र गणितमार्फत प्रमाणित गरे।
फरक केवल बाटोको थियो —
एकले ध्यानबाट सत्य भेटे, अर्कोले सूत्रबाट ब्रह्माण्ड पढे।
सन्देश
जो मानिस विचारमा हराउँछ,
जो नयाँ खोजमा रमाउँछ,
उही व्यक्ति संसार बदल्ने शक्ति राख्दछ।
इच्छा होइन, विचारमा बाँच्नु — यही हो साँचो साधना, यही हो विज्ञान। 🙏
